Al dan niet rare whisky-gewoontes en -rituelen

[semtex]

Al mijn lege dozen en blikken gaan naar de school van de kinderen, en naar de kindercrèche naast me. gebruiken ze om te knutselen, om scharen en penselen in op te bergen, etc...

Rare gewoonte van me : de laatste druppels uit een fles gaan buiten tegen de grond als plengoffer voor de goden en de voorouders. Kan je misschien zonde vinden, voor mij heeft het betekenis.

[McSherman]

Rare gewoonte van me : de laatste druppels uit een fles gaan buiten tegen de grond als plengoffer voor de goden en de voorouders. Kan je misschien zonde vinden, voor mij heeft het betekenis.

Ik heb er nooit zo over gedacht, maar het heeft wel iets "Gaelic" om het zo maar te noemen....je hebt me aan mijn eerste rare gewoonte geholpen!! Thnx....

John.

[robert37]

Mijn glas moet volstrekt 100 procent schoon zijn,zonder ook maar 1 vinger afdruk..
Ik pak m'n glas ook altijd aan de voet, en zal bij een evt tweede glaasje whisky altijd een schoon glas nemen.

[Nino]

Mijn glas moet volstrekt 100 procent schoon zijn,zonder ook maar 1 vinger afdruk..
Ik pak m'n glas ook altijd aan de voet, en zal bij een evt tweede glaasje whisky altijd een schoon glas nemen.

Same here... ik ruik ook altijd eerst in het nog lege glas haha

[Peter87]

Ik ruik idd ook altijd eerst aan m'n lege glas. meestal zit er ook een geurtje in van in de kast te staan. Als dat zo is zwaai ik altijd even goed met mijn glas door de lucht tot alle geurtjes verdwenen zijn.

[daytona955]

Ik haal altijd eerst de kurk uit de fles

[Soundwave]

Heerlijk aan het genieten van een volg glas Hibiki 21yo, wetende dat er een nieuwe fles aan zit te komen vanuit Japan
Merk wel weer dat ik nog veel last heb van de handicap dat ik juist van mijn meest favoriete (vaak ook de wat duurdere) whiskies steeds minder geniet als het einde van de fles in zicht is. Het gevoel van 'Oow neeeee straks is die op!' krijgt dan bijna de overhand, waardoor ik steeds iets anders pak en een goede fles juist veel te lang open laat staan. Bij flessen waarvan ik weet dat ze nog relatief makkelijk en voor nagenoeg dezelfde prijs te krijgen zijn uiteraard niet, want dan kun je altijd nog een nieuwe kopen, maar bij die unieke flesjes enzo, damn wat blijft dat toch lastig.

Meer mensen eigenlijk die hier last van hebben?

[Willem vd K]

Heerlijk aan het genieten van een volg glas Hibiki 21yo, wetende dat er een nieuwe fles aan zit te komen vanuit Japan
Merk wel weer dat ik nog veel last heb van de handicap dat ik juist van mijn meest favoriete (vaak ook de wat duurdere) whiskies steeds minder geniet als het einde van de fles in zicht is. Het gevoel van 'Oow neeeee straks is die op!' krijgt dan bijna de overhand, waardoor ik steeds iets anders pak en een goede fles juist veel te lang open laat staan. Bij flessen waarvan ik weet dat ze nog relatief makkelijk en voor nagenoeg dezelfde prijs te krijgen zijn uiteraard niet, want dan kun je altijd nog een nieuwe kopen, maar bij die unieke flesjes enzo, damn wat blijft dat toch lastig.

Meer mensen eigenlijk die hier last van hebben?

Dat herken ik wel, ja. Alhoewel ik niet zúlke exclusieve flessen heb staan Maar zeker als ik een bepaalde fles erg lekker vind, en weet dat als hij op is ik niet zomaar aan een nieuwe kan komen, dat hij steeds minder aantrekkelijk wordt om te pakken. Dan wil je toch nog ff bewaren. En bekruipt er een soort schuldgevoel als je toch een glaasje er van drinkt. Best stom eigenlijk

[Otje]

Heerlijk aan het genieten van een volg glas Hibiki 21yo, wetende dat er een nieuwe fles aan zit te komen vanuit Japan
Merk wel weer dat ik nog veel last heb van de handicap dat ik juist van mijn meest favoriete (vaak ook de wat duurdere) whiskies steeds minder geniet als het einde van de fles in zicht is. Het gevoel van 'Oow neeeee straks is die op!' krijgt dan bijna de overhand, waardoor ik steeds iets anders pak en een goede fles juist veel te lang open laat staan. Bij flessen waarvan ik weet dat ze nog relatief makkelijk en voor nagenoeg dezelfde prijs te krijgen zijn uiteraard niet, want dan kun je altijd nog een nieuwe kopen, maar bij die unieke flesjes enzo, damn wat blijft dat toch lastig.

Meer mensen eigenlijk die hier last van hebben?

Dat herken ik wel, ja. Alhoewel ik niet zúlke exclusieve flessen heb staan Maar zeker als ik een bepaalde fles erg lekker vind, en weet dat als hij op is ik niet zomaar aan een nieuwe kan komen, dat hij steeds minder aantrekkelijk wordt om te pakken. Dan wil je toch nog ff bewaren. En bekruipt er een soort schuldgevoel als je toch een glaasje er van drinkt. Best stom eigenlijk

Laatste bodempje in een sample-flesje doen, blijft tie mooi en heb je toch nog wat over voor later.

[totalatool]

Eigenlijk hoort dit onder rare whiskygewoonten, maar dat gaat een van de mods vast regelen.

Ik herken het zelf ook. Bij mij betekent het steeds moeilijker worden van het schenken uit een goede fles steeds vaker dat ik ofwel een nieuwe goede fles open, ofwel dat ik een van de mindere goden verder leegdrink.

[Soundwave]

Heerlijk aan het genieten van een volg glas Hibiki 21yo, wetende dat er een nieuwe fles aan zit te komen vanuit Japan
Merk wel weer dat ik nog veel last heb van de handicap dat ik juist van mijn meest favoriete (vaak ook de wat duurdere) whiskies steeds minder geniet als het einde van de fles in zicht is. Het gevoel van 'Oow neeeee straks is die op!' krijgt dan bijna de overhand, waardoor ik steeds iets anders pak en een goede fles juist veel te lang open laat staan. Bij flessen waarvan ik weet dat ze nog relatief makkelijk en voor nagenoeg dezelfde prijs te krijgen zijn uiteraard niet, want dan kun je altijd nog een nieuwe kopen, maar bij die unieke flesjes enzo, damn wat blijft dat toch lastig.

Meer mensen eigenlijk die hier last van hebben?

Dat herken ik wel, ja. Alhoewel ik niet zúlke exclusieve flessen heb staan Maar zeker als ik een bepaalde fles erg lekker vind, en weet dat als hij op is ik niet zomaar aan een nieuwe kan komen, dat hij steeds minder aantrekkelijk wordt om te pakken. Dan wil je toch nog ff bewaren. En bekruipt er een soort schuldgevoel als je toch een glaasje er van drinkt. Best stom eigenlijk

Exact ja! Een soort schuldgevoel... echt heel erg triest als je er langer over nadenkt. Ik heb dit overigens ook met whiskies die ik heb, maar eigenlijk toch niet zo heel erg lekker vind.
Dan trek ik de kast open, zie ik weer die Smokehead staan die nog steeds niet op is en denk ik 'he sh.., dat is wel echt zonde want hij wordt er ook bepaald niet beter op', maar ja, weggooien is ook weer zo drastisch. Nu kun je denken, ach Smokehead, zo boeiend is die ook weer niet, maar ik had het dus van de week ook met de Ardbog. Toch een whisky die vrij gewild was (vanwege de hype enzo). Betrapte mezelf erop dat ik gewoon niet vaak genoeg in een turfbom zin heb en ook bij die Ardbog had ik al het idee dat hij echt beduidend minder is geworden na een 9 maanden open te staan.
Serieus aan te twijfelen om iemand anders die helemaal wild is van Ardbeg er blij mee te maken en de nog dichte fles misschien zelfs te verkopen...

[avdboom]

Heerlijk aan het genieten van een volg glas Hibiki 21yo, wetende dat er een nieuwe fles aan zit te komen vanuit Japan
Merk wel weer dat ik nog veel last heb van de handicap dat ik juist van mijn meest favoriete (vaak ook de wat duurdere) whiskies steeds minder geniet als het einde van de fles in zicht is. Het gevoel van 'Oow neeeee straks is die op!' krijgt dan bijna de overhand, waardoor ik steeds iets anders pak en een goede fles juist veel te lang open laat staan. Bij flessen waarvan ik weet dat ze nog relatief makkelijk en voor nagenoeg dezelfde prijs te krijgen zijn uiteraard niet, want dan kun je altijd nog een nieuwe kopen, maar bij die unieke flesjes enzo, damn wat blijft dat toch lastig.

Meer mensen eigenlijk die hier last van hebben?

Haha... Ik heb er ook last van. Bij mij uit het zich vooral in eerst de mindere flessen te legen en de goede te bewaren/behouden. Maar uiteindelijk zal hij dan weer minder worden waar ik dan ook weer zo'n neuroot van ben om de daar "zorgen" over te maken . Aan de andere kant maak ik mezelf dan wijs dat ik het toch gekocht heb om te drinken...?

Mijn oplossing voor nu is gewoon niet teveel open hebben staan en proberen het liefst allemaal whisky's van een goede kwaliteit en goed drinkbaar zodat het niet zo uitmaakt welke ik pak en meer het moment of de stemming van doorslaggevend belang is.

Maar ja, als dan de bodem in zicht komt.... ??? Ik ben van plan om van de whiskys waar ik echt van geniet een paar samples te nemen zodat ik altijd (het idee heb) er nog eens naar kan terug grijpen in de toekomst.

[Alwin]

Bij mij gaat er altijd 10cl in een sampleflesje van een pas geopende fles, om "later" als de fles leeg is de whisky toch nog eens te kunnen drinken, of te vergelijken met nieuwere bottelingen. Misschien moet ik eens een paar tests doen of pas geopende whisky anders smaakt dan het laatste restje.

[Soundwave]

Dat van die sampletjes bewaren ga ik denk ik ook maar eens doen, maar dan inderdaad meteen als de fles open gaat een beetje in een flesje, labellen en opbergen.

[totalatool]

Dat heb ik ook wel eens gedaan. Nadeel: dat sampletje is dus het allerlaatste restje en als dat op is, dan is de whisky echt op. Dus die samples blijven onaangetast staan...